معروف ترین نقاشی های جهان

هرشخصی بسته به حرفه‌اش می‌تواند نامی از خود در طول تاریخ حک کند، هنرمندان و نقاشان با استفاده تابلوهایشان این کار را می‌کنند. اگر نگاهی به دنیای هنر کنید، متوجه آثار زیادی می‌شوید که از مشهورترین هنرمندان جهان طراحی شده‌اند. همچنین برخی از تابلوها به علت دقت، اسرار، احساس و جزئیاتی که به مخاطب القا می‌کنند، توانسته‌اند در طول تاریخ همچنان محبوب بمانند؛ برخی از آنان عبارتند از: نقاشی مونالیزا و شام آخر داوینچی، مدرسه آتن رافائل، شب پرستاره ونسان، تابلو جیغ ادوارد مونک، دختری با گوشواره مروارید یوهانس فرمیر. در ادامه قصد داریم تا از ماندگارترین و معروف‌ترین نقاشی‌های جهان نام ببریم.

نقاشی مونالیزا، معروف ترین نقاشی جهان

تابلو مونالیزا یا لبخند ژکوند لئوناردو داوینچی (Leonardo da Vinci) که به عنوان آخرین اثر وی شناخته می‌شود، یکی از معروف ترین نقاشی در جهان به شمار می‌رود. مدل پرتره این اثر بانویی به نام لیزا دل ژوکوندو (Lisa del Giocondo) است؛ وی همسر تاجری مشهور به نام فرانچسکو ژوکوندو بود. همچنین به علت نام خانوادگی برخی افراد نام لبخند ژکوند را برای این اثر انتخاب کرده‌اند. یکی از اسراری که باعث معروفیت این تابلو شده، نوع دیدگاه بازدیدکننده است که اگر احساس کند پرتره غمگین است، لب و چهره ناراحت را مشاهده می‌کند و اگر احساس کند بانو خندان هست، تابلویی خوشحال را مشاهده می‌کند!

نقاشی و تابلوی زیبای شب پرستاره

ونسان ونگوگ یکی از اشخاصی است که توانسته با آثارش توجه زیادی را به خود جلب کند. تابلو شب پرستاره ونسان با ابعاد 74 cm x 92 cm توانسته به شهرت جهانی دست پیدا کند. وی این اثر را در سال 1889 در ایام بیماری و با قوه تخیلی که داشته، طراحی کرده است که در موزه مدرن نیویورک نگهداری می‌شود. همچنان ونگوگ درباره این اثر نامه‌ای به برادرش فرستاد که متن این نامه به شرح زیر است:

«امروز صبح، پیش از طلوع آفتاب، وقتی از پنجره اتاقم به شهر نگاه کردم به جز ستاره هیچ ندیدم.»

نقاشی شام آخر داوینچی

از دیگر آثار هنری لئوناردو داوینچی، بزرگترین هنرمند ایتالیایی که در دسته معروف‌ترین تابلوهای جهان قرار دارد، نقاشی شام آخر است که بر روی دیوار کلیسا سانتا ماریا دل گراتزیه میلان قرار دارد. داوینچی در این اثر مسیح را به تصویر می‌کشد که در کنار وی، حواریون، یعقوب پسر حلفا، برتولما، پطروس، یوحنا و … قرار دارند. نام این نقاشی به علت آخرین شامی که مسیح با یارانش میل می‌کند، دلالت دارد که در سال‌های پایانی قرن پانزدهم طراحی شده است.

آفرینش نهایی

آفرینش آدم یا نهایی (The Creation of Adam)، نقاشی‌ای است که توسط میکل آنژ در سقف کلیسای سیستین در واتیکان در طول سال‌های 1508 تا 1512 ترسیم شد. این اثر به عنوان یکی از زیباترین و خارق‌العاده‌ترین نقاشی‌های جهان شناخته می‌شود. میکل آنژ برای خلق این اثر هر روز به تنهایی ساعت‌ها بالای داربست کار می‌کرد. نقاشی دیواری آفرینش آدم مساحتی تقریباً 500 متر مربع دارد و بیش از 300 شکل را شامل می‌شود. این نقاشی، بخشی از خط مرکزی سقف کلیسا است که شامل ۹ قسمت از کتاب پیدایش است و آفرینش آدم چهارمین قاب آن است.

در نقاشی آفرینش آدم، صحنه‌ای از کتاب آفرینش در انجیل نشان داده شده است که خداوند با نفسی حیات‌بخش به آدم زندگی می‌بخشد. در این اثر، میکل آنژ خداوند و حضرت آدم را نمایش داده است که دستان‌شان را به سوی یکدیگر دراز کرده‌اند. حوا نیز در حالی که دست خداوند را به دور گردن خود دارد، به نظر آرام می‌آید و به آدم می‌نگرد. در این نقاشی، انگشتان خداوند و آدم تقریباً یکدیگر را لمس می‌کنند. برای تماشای این اثر، باید سر خود را بالا بگیرید و به سقف نگاه کنید. این تصویر در ذهن شما به‌صورتی استوار باقی خواهد ماند.

با دقت به نیمه راست تصویر، برشی عرضی از مغز انسان با جزئیات قابل‌توجه را می‌بینید که تسلط بالای نقاش بر آناتومی بدن انسان را نشان می‌دهد. برخی اعتقاد دارند که مضمون این اثر این است که “خدای هر فرد مغز او است”. آفرینش آدم در طول تاریخ چندین بار بازسازی شده است. جالب است بدانید که سقف کلیسای سیستین در طول قرن‌ها به دلایل مختلفی مانند مواجهه با دود شمع دچار صدمات شده است. در سال 1989، سقف این کلیسا ترمیم و تمیز شد و با دیدن رنگ‌های درخشان و شگفت‌انگیز آفرینش آدم، مردم شگفت‌زده شدند.

تابلو گرنیکا پیکاسو، هنرمند مشهور اسپانیایی

گرنیکا (Guernica) یک اثر هنری است که در سال 1937 توسط پابلو پیکاسو براساس درخواست ناسیونالیست‌های اسپانیا در فرانسه خلق شد؛ تکنیکی که این هنرمند مشهور اسپانیایی برای این اثر درنظر گرفته بود، رنگ روغن بود. این اثر با سبک کوبیسم و سورئالیسم، یک اعتراض و ضد جنگ است و حمله هوایی نیروهای نازی آلمان و فاشیست ایتالیا به شهر گرنیکا در منطقه باسک و بمباران شهر در دوره جنگ داخلی اسپانیا را نمایش می‌دهد. هنگامی که به این اثر نگاه می‌کنید، اغتشاش و سردرگمی آشکاری خواهید دید. اما اگر کمی بیشتر تفکر کنید، عناصر اصلی این اثر از جمله مرگ، خشونت، بی‌رحمی، زجر و درماندگی را خواهید مشاهده کرد که با استفاده از قالبی سیاه و سفید و به سبک عکس‌های خبری در جراید کنار یکدیگر قرار گرفته‌اند. پیکاسو درباره این اثر و عناصر آن این‌گونه صحبت می‌کند:

اگر شما معانی مشخص به مولفه‌های نقاشی‌های من بدهید، ممکن است کاملا به حقیقت نزدیک شده باشید؛ اما به هیچ عنوان به نیت من در جان‌بخشی به این مولفه‌ها پی نبرده‌اید. هر حدس، گمان و استنتاجی که شما دارید بخشی از حالتی است که من هم تجربه کرده‌ام؛ اما به‌صورت ناخودآگاه و غیرارادی. من نقاشی می‌کنم برای خود نقاشی. من اشیا را برای چیزی که هستند، می‌کشم.

این اثر که مولفه‌های اصلی آن مرگ، خشم، خشونت، زجر ، بی‌رحمی است که ابتدا در فرانسه به نمایش عموم درآمد و سپس در یک تور جهانی به سراسر کره‌زمین سفر کرد. درآمدهای حاصل از این تور به عنوان کمک مالی برای جنگ داخلی اسپانیا استفاده شدند. در طول جنگ جهانی دوم، این اثر به موزه هنرهای معاصر نیویورک منتقل شد تا از آسیب جنگ در امان باشد. پیکاسو درخواست کرد که تا بازگشت دموکراسی به اسپانیا، این نقاشی در نیویورک باقی بماند. سال 1981، حدود 6 سال پس از مرگ فرانسیسکو فرانکو، دیکتاتور اسپانیا این اثر به مادرید بازگشت.

تابلو دختری با گوشواره مروارید فرمیر

“دختری با گوشواره مروارید” طراحی و نقاشی برجسته هلندی به نام یوهانس فرمیر است که در سال 1665 خلق شده است. این نقاشی، در برخی جوامع با مونالیزا مقایسه می‌شود، اما باید بدانید که دختری با گوشواره مروارید یک ترونی است و نه پرتره؛ یعنی نمایشی از شخصیت‌های خیالی با پوشش‌های خیالی. همچنین جالب است بدانید که نام دیگر این تابلو مونالیزا شرقی هست. پس زمینه سیاه این تابلو در واقع سبز است که با یک لایه سیاه رنگ پوشانده شده. یک فیزیک‌دان هلندی حتی بر این نکته تأکید کرده که گوشواره در نقاشی ممکن است از جنس قلع باشد، نه مروارید.

جیغ، اثری از ادوارد مونیک

ادوارد مونیک نروژی، از جمله هنرمندانی است که در جهان به نماد اضطراب، ترس و رنج شناخته می‌شود؛ وی اثری به نام تابلو جیغ را طراحی کرده که امروز در دسته بهترین نقاشی‌های معروف دنیا به شمار می‌رود. این اثر که در نگاه اول حسی ترس را به بینندگان القا می‌کند از چهار نسخه طراحی شده که نسخه رنگ روغن مشهورترین آثار از این است. داستان و سناریویی که باعث ایده این تابلو در مونیک شده به شرح زیر هست:

آسمان سرخ شد. به رنگ خون. من متوقف شدم. احساس خستگی کردم و به حصار تکیه دادم. در بالای سر مردم شهر خون بود و هوای گرم، زبانه‌های آتشین بود. دوستانم راه را ادامه دادند و من در آنجا لرزیدم و از اضطراب ایستادم و احساس کردم یک جیغ بی‌کران از طبیعت عبور می‌کند.

استمرار خاطره سالوادور دالی

سالوادور دالی، تداوم حافظه یا استمرار خاطره را در سال 1931 در پاریس فرانسه خلق کرد که بسیاری از افراد امروزه بر این باورند که این اثر از نظریه نسبیت انیشتین الهام گرفته شده است؛ اما این شایعه پراکنی را سالوادور رد کرد و گفت ایده این تابلو در زمانی که به پنیر پیتزا حرارت میداد به ذهنش خطور کرده است.

تداوم حافظه داستانی است درباره یک ساعت نرمی که به خودنگاره‌ای تبدیل شده و دالی ساعت‌های این تابلو را “پنیر کامامبر زمان” تلقی می‌کند؛ ساعتی که به خوبی نشان می‌دهد چگونه زمان معنای خود را در جهان از دست داده است. این ساعت فلزی سمت چپ تصویر مشابه تکه گوشتی فاسد است که مورچه‌ها را به خود جذب می‌کند و نشان می‌دهد که درک از موقعیت واقعی به هیچ فایده‌ای نمی‌رسد. این داستان نشان می‌دهد که گاهی اوقات ما در دنیایی زندگی می‌کنیم که مفاهیم و معانی اصلی را از دست داده‌ایم و باید با تلاش بیشتری به دنبال بازیابی آنها بگردیم.

تابلو و نقاشی مکتب یا مدرسه آتن

مدرسه آتن (The School of Athens) رافائلو سانتسیو یکی از خاص‌ترین آثاری است که وی توانسته از خود برجا بگذارد. افلاطون، فیثاغورث، اقلیدس، ابن‌رشد، ابن سینا، ارسطو و … از اشخاصی هستند که در این تابلو به تصویر کشیده شده‌اند. این اثر پس از گذشت 5 قرن همچنان توانسته نظر و توجه بسیاری از مخاطبین را جلب کند؛ همچنین تابلو مدرسه آتن رافائل در واتیکان نگهداری می‌شود.

امپرسیون طلوع آفتاب

امپرسیون طلوغ آفتاب (Impression Sunrise) توسط هنرمندی فرانسوی به نام کلود مونه در سال 1872 طراحی شده است. این نقاشی بندرگاه شهر لوآور (Le Havre) فرانسه را نشان می‌دهد که مونه سعی داشته زادگاه خود را به بینندگان نشان دهد؛ همانطور که از اسم این اثر می‌توان حدس زد، از جنبش امپرسیونیسم الهام گرفته شده و این اثر با استفاده از تکنیک رنگ روغن خلق شده است.

این اثر با ابعاد 63 × 48 سانتی‌متر اولین بار در نمایشگاه هنری امپرسیونیست‌ها سال 1874 به نمایش گذاشته شد. این هنرمند برای اینکه بتواند این اثر ویژه را خلق کند، از ضربه‌های بسیار نرم و حرکت بی‌نظم قلم بر روی بوم انجام داده است. وی به قدری بر روی جزئیات این اثر دقت کرده که فقط در ایامی می‌توانید این محیط را مشاهده کنید که غلظت رطوبت هوا بالا باشد؛ همچنین ترکیب رنگ سرد و گرم در این اثر باعث درخشندگی خورشید و اطراف شده است. دقت بر روی سایه‌ها که توسط خورشید بر روی آب منعکس شده، فرمی ملموس از ضربات آشکار قلم بر روی بوم را نشان می‌دهد.